تأثیر سطوح مختلف ورمی کمپوست و تغذیه نیتروژن بر شاخص های رشدی نشای گوجه فرنگی رقم 'Rio Grande'

امروزه تولید نشاهای سالم و مرغوب یکی از عوامل اصلی موفقیت در پرورش سبزی­ها از جمله گوجه­فرنگی است. از این‌رو به منظور بررسی تأثیر سطوح مختلف ورمی­کمپوست و تغذیه نیتروژن بر شاخص­های رشدی نشای گوجه­فرنگی رقم  ‘Rio Grande’، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، در سه تکرار در سال1392 در گلخانه تحقیقاتی گروه علوم باغبانی دانشگاه زنجان انجام شد. فاکتورهای آزمایشی شامل 5 سطح ورمی­کمپوست (0، 5، 10، 20 و  40 درصد وزنی) و 5 سطح نیتروژن (0، 25، 50، 100 و 200 میلی­گرم بر کیلوگرم خاک) بود که نیتروژن از منبع اوره تأمین گردید. نتایج نشان داد تیمار کودی نیتروژن تأثیر معنی­داری بر رشد نشاء داشت و بیشترین ارتفاع نشاء، وزن خشک ریشه و ساقه، وزن تر ساقه، شاخص کلروفیل برگ در سطح 100 میلی­گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک مشاهده گردید. تیمار ورمی­کمپوست رشد نشاء را افزایش داد و بیشترین ارتفاع نشاء، فاصله میانگره، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه در سطح 10 درصد وزنی ورمی­کمپوست به‌دست آمد. همچنین ورمی­کمپوست به­طور معنی­داری طول دوره رشد نشاء را کاهش داد و کوتاه­ترین طول دوره رشد نشاء (6/39 روز) در بستر 10 درصد وزنی مشاهده شد. باتوجه به نتایج حاصل، غلظت عناصر NPK در برگ با کاربرد ورمی­کمپوست افزایش یافت. با توجه به نتایج، تیمار 10 درصد وزنی ورمی­کمپوست + 100 میلی­گرم نیتروژن بر کیلوگرم خاک بیشترین تأثیر را بر رشد نشاء داشت.